De toekomst is niet meer wat ze vroeger was.

Lieve 20 jarige ik,
ik wil graag drie dingen. Waarschijnlijk heet ik nu Claire. Ik hoop
dat ik deze brief op mijn 20e verjaardag lees. Waarom ik schrijf?
Om drie dingen dus.
Ding 1: Ik wil weten of het goed met me gaat.
Ding 2: Ik wil me herinneren aan ...

Een voorstelling met drie kinderen van 10 jaar voor een volwassen publiek. Een beeldende voorstelling over de behoefte te herinneren en het verlangen in de toekomst te kijken.
Persoonlijke kinderherinneringen van afstudeerend theatermaakster Jasmin Hasler en die van volwassenen om haar heen alsook toekomstdromen van kinderen van nu vormen de bodem van deze voorstelling. http://vimeo.com/21885738

  • credits

    concept en regie: Jasmin Hasler
    performers: Saskia Nauta, Merlijn van der Vegt, Claartje Vermin
    scenografie en kostuums: Hanneke Schriever
    dramaturgie: Annemarije Visser
    geluidsontwerp: Tanaquil Schuttel
    lichtontwerp: Tim Vermeulen

  • press

    “De kracht van de voorstelling zit met name in het verbeeldingsvermogen van de kinderen en de manier waarop jij die naar buiten hebt kunnen brengen door de vorm waarin je ze hebt laten spelen. Door het krachtige beginbeeld en de intieme setting worden de toeschouwers meegenomen in die verbeeldingswereld van de kinderen. De zelfgeschreven brieven naar hun tachtigjarige ik en hun veertig- en twintigjarige ik zijn een effectief middel om hun ideeën en wensen over te brengen. Ook andere scènes zijn mooi, waarin ze vertellen wat ze die dag gedaan hebben, of die waarin ze vertellen wat ze zien in de spiegel. Deze zijn krachtig, omdat je de kinderen dan zelf hoort vertellen wat ze zien en beleven binnen de door jou opgelegde kaders. Het is je mooi gelukt om de voorstelling heel open en kwetsbaar te houden en het randje tussen jouw vorm en hun spel op te zoeken.” (Nina Aalders, dramaturge)